Jak wygląda życie po operacji tarczycy? Wygląd rany / blizny po miesiącu od operacji

Od czasu usunięcia lewego płata tarczycy wraz z cieśnią minęło już dokładnie 5 tygodni. Wizja operacji mnie nie przerażała, bo miałam wielką nadzieję na powrót do normalnego życia - tego sprzed kilku lat, kiedy nie męczyłam się ze sporym guzem i przesuniętą tchawicą. 

Jeśli ciekawi Was czy mi się udało powrócić do normalności oraz jak wygląda życie i rana po operacji - to zapraszam do czytania dalszej części posta :)

Ostatnio, gdy wspominałam o operacji - zmagałam się jeszcze z rwącą raną i posiniaczoną, obolałą szyją, która wyglądała jak z horroru. Pierwszy tydzień był najgorszy do przetrwania - trudno było zasnąć, położyć się czy podnieść z łóżka, a przez obolałe gardło miałam problemy z przełykaniem i mówieniem. Po dwóch tygodniach rana była minimalnie uciążliwa, siniaki mniej widoczne, a ja wróciłam na uczelnię. Czułam się normalnie, choć starałam się oszczędzać i nie wysilać nadmiernie, gdy nie było to konieczne. W trzecim tygodniu powróciłam do treningów na orbitreku, choć mniej intensywnych niż przed operacją. Niezmiernie cieszyło mnie, gdy poczułam, że mogę normalnie oddychać i wolniej się przez to męczę.

Po miesiącu (tydzień temu) rana wyglądała tak:

(tutaj drastyczne foto po tygodniu)

Obecnie, czuję się tak jakbym nie miała żadnej operacji za sobą. Szyja nie jest obolała, o ranie zapomniałam, a głową mogę swobodnie poruszać w każdą stronę. Wraz z usunięciem dużego guza (4x6 cm) przesunięta tchawica wróciła na swoje miejsce, dlatego skończyły się moje problemy z przełykaniem, mówieniem i oddychaniem. Po ponad miesiącu śmiało mogę napisać, że czuję się dużo lepiej niż przed operacją, a moje życie poprawiło się pod każdym względem! Euthyrox ustabilizował moją niedoczynność tarczycy przez co włosy przestały mi nadmiernie wypadać, a ja mam jeszcze więcej energii i optymizmu w sobie :)

Gdybym teraz, z perspektywy czasu, miała wybierać, czy chcę przejść operację tarczycy, to podjęłabym taką samą decyzję. Warto było przecierpieć ten pierwszy tydzień, by teraz cieszyć się normalnym życiem :)

Ktoś z Was zmaga się także z niedoczynnością bądź nadczynnością tarczycy?